Nunc de hominis summo bono quaeritur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Tria genera bonorum; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Duo Reges: constructio interrete. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Qui convenit? Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

Sed qui ad voluptatem omnia referens vivit ut Gallonius,
loquitur ut Frugi ille Piso, non audio nec eum, quod
sentiat, dicere existimo.

Ita multa dicunt, quae vix intellegam.

Rationis enim perfectio est virtus; Quo modo autem philosophus loquitur? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Pauca mutat vel plura sane; De quibus cupio scire quid sentias. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Nobis enim ista quaesita, a nobis descripta, notata, praecepta sunt, omniumque rerum publicarum reetionis genera, status, mutationes, leges etiam et instituta ac mores civitatum perscripsimus.

Prodest, inquit, mihi eo esse animo.
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.
Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur.

Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Haeret in salebra. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere.

Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?
Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.
An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?
Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?
Bork

Quis enim redargueret?: Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.
Bork: Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.
Quid Zeno?: Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Bork: Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?